හිතට ගිනි ඇවිලී බුර බුරා නැගෙනවා
නෙතට කදුළැලි පිරී සැලි සැලී ගැහෙනවා
කාසි රස්නෙට දැවී ආදරේ මැරෙනවා
උඹ තාම සයනයෙ ද හිත මගෙන් අහනවා
දනිමි නුඹ අකමැතිය මේ කරන කාරියට
වෙන කුමක් කරන්නද පොඩිවුන්ගෙ වියදමට
අහන කොට මගෙන් උන් ගාණ කීයද උඹට
දහස් වර මැරෙනවා මං ගිනි තියන් මගෙ හිතට
ඇවිත් දස වධ විඳල අපෙ කුළී කූඩුවට
බේත් ටික තම්බලා පොවනවා මගෙ මව්ට
හනි හනික දිව ගොසින් එළිය දී කුස්සියට
නිවනවා සාගින්න උඹ නොකා උඹෙ බඩට
මැදි රැයේ ඇවිත් උඹ මගෙ ළඟින්
සයනයට
අඬනවා උඹ හිතින් ඇහෙනවා මගෙ කණට
හොඳ කලක් කවද හරි ඵනව සිකුරුයි අපට
උඹ කියයි මගෙ කණට කොඳුරලා හිමීහිට
පෙර කලෙක මල් පෙතිත් පරද්දපු උඹෙ හිතට
කළු ගලක් වෙන්නට දිරිය ගත්තේ කොහොම
සීතාත් නෙමෙයි උඹ ජුලියටුත් නෙමෙයි උඹ
උඹයි මගෙ නන්දනී උන්ට ඔච්චම් කරන
-නදීශාන් හේරත්-
